U okviru izložbe Novi Sad – moderni grad biće priakzano 6 video kolaža uz audio naracije, koji objašnjavaju i prikazuju urbanistički razvoj Novog Sada nakon Drugog svetskog rata.
Šest priča praćenih segmentima do sada neprikazanih arhivskih snimaka izgradnje grada „Neoplanta filma“, vode kroz ključne procese modernosti. Centralni paviljon markira novo mesto prepoznatljivog lustera „Beta“ – simbola Spensa, čija rekonstrukcija slavi arhitektonsko nasleđe jugoslovenskog modernizma, i svedoči o ključnim procesima koji su kreirali savremenu sliku Novog Sada.
Autori izložbe zahvaljuju se Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu, informisanje i odnose sa verskim zajednicama, na ustupljenom materijalu digitalizovane arhive Neoplanta filma, koji su bili osnovni materijal za kreiranje video kolaža.
Rađanje modernog grada
Prava je retkost da jedno naselje, od samog nastanka bude nazvano gradom. Istorijske okolnosti na raskršću etničkih i političkih uticaja dovele su do toga da Novi Sad i njegovih nešto preko 4500 žitelja, 1748. ukazom Carice Marije Terezije dobiju status slobodnog kraljevskog grada. Ova odluka će zauvek uz ime Novog Sada vezati pojam grad.
Da nam živi, živi rad!
Premeštanje i koncentracija industrije u zone jedan je od najuspešnijih i najradikalnijih poteza u modernizaciji Novog Sada. Ovaj postupak obezbedio je gradu dalju industrijalizaciju, porast broja stanovništva, ali i otvorio nove prostore uz Dunav za širenje grada.
Novosadski bulevari: Život u međuprostoru
U procesu modernizacije, izgradnja novosadskih bulevara predstavljala je ogledalo radikalne transformacije grada. Generalni urbanistički plan iz 1950. godine je dosledno pratio koncept uvođenja bulevara i njime je definisano produženje Bulevara Crvene armije, današnjeg Bulevara Mihajla Pupina, kao i trasiranje još dva velika bulevara – Bulevara 23. oktobra i današnjeg Bulevara Evrope. Ovi bulevari će potpuno promeniti dotadašnju radijalnu saobraćajnu matricu grada.
Grad na pesku
Novi Sad je od kraja Drugog svetskog rata do danas, uvećao broj stanovnika skoro 8 puta. Veliki priliv stanovništva zahtevao je i značajno širenje urbanizovane zone grada. S obzirom da je Novi Sad u velikoj meri definisan Dunavom, koji je stvarao močvarno tlo na velikim površinama neposredno uz istorijsko gradsko jezgro, nove gradske prostore je bilo potrebno „osvojiti“. Izgradnja nasipa, kopanje kanala, isušivanje i nasipanje tla bili su preduslovi za razvoj novih zona za stanovanje.
Život Grada
Sedamdesete godine donele su velike promene u političkom sistemu Jugoslavije. Pokretanje „jugoslovenskog eksperimenta“ kroz koncept samoupravljanja, potpuno je promenilo društvene odnose. Ovo se pre svega odnosi na kulturu i svakodnevni život građana, a posebno na ubrzani razvoj potrošačkog društva, ali i razvoj mreže objekata namenjenih društvenoj brizi, zdravstvu, kulturi i sportu.
Mišeluk: Epilog jugoslovenskog optimizma
Krajem sedamdesetih godina, raspisan je veliki jugoslovenski anketni konkurs za prostor Mišeluka, sremske obale Novog Sada, koji je trebalo da označi konačni planski prelazak grada na drugu obalu. Konkurs i planovi za Mišeluk otvorili su nova pitanja jugoslovenske arhitektonske prakse i progresa društva. Priča o Mišeluku jedna je od poslednjih urbanističkih priča iz vremena „jugoslovenskog optimizma” i autentični odgovor na pitanje planiranja samoupravnog socijalističkog grada.
Autori projekta: Udruženje BAZA – Platfroma za prostorne prakse / Slobodan Jović, Dragana Konstantinović, Miljana Zeković, Višnja Žugić, Bojan Stojković, Maja Momirov
Montaža: Stanko Gagrčin
Naratori: Ivana Dobrodolac, Igor Greksa